Wszystkie twarze Malty

OCZY BEZ DNA

OPIEKUNKA

Była dla mnie trochę jak zastępcza mama na obczyźnie – w podobnym wieku, troskliwa i łagodna. Trochę roztrzepana, ciągle gubiła klucz od szafki i okulary. Opowiadała o swoim starym życiu, które zostawiła, aby zamieszkać na Malcie – o własnych koniach, domu na wsi, wadach i zaletach angielskiej zimy. Stale pytała jak mi idzie szukanie pracy, podsuwała różne pomysły i co poniedziałek wręczała lokalną gazetę z ogłoszeniami. Elegancka, ciepła, zawsze uśmiechnięta i bardzo pozytywna. Kobieta spełniona prywatnie i zawodowo. I co ważne, umiejąca doceniać małe rzeczy. Prawie codziennie powtarzała, że kiedy idzie rano do pracy i patrzy na zatokę oblaną słońcem, czuje się wielką szczęściarą. Dobra dusza, których wciąż za mało dookoła.

INNY NIŻ WSZYSCY

Dwadzieścia lat. Większość jego rówieśników, których poznałam na wyspie, było dziećmi. Pieniądze rodziców, imprezy i dbanie wyłącznie o własną wygodę. On był inny. Mądry i zorganizowany. Rozmawialiśmy dużo – na przerwach, przy piwie lub w czasie lunchu. Jego podejście do wielu spraw wprawiało mnie w osłupienie. Gdy odpowiedział na pytanie “Czym jest dla ciebie miłość?“, nie umiałam ukryć wzruszenia. Zakochał się tam w skromnej dziewczynie z małego miasteczka. Też była zainteresowana, chociaż trochę nieśmiała. Jego szacunek dla niej, jej rodziców i ich konserwatywnych zasad bardzo mi imponował. Mówiąc o niej, nieświadomie łapał się za ucho, co było niezwykle słodkie. Czasem mam ochotę napisać i spytać, czy wciąż czeka, aż ona skończy szkołę, czy rozmawiał już z jej tatą i czy mają jakieś wspólne plany, ale chyba boję się odpowiedzi.

FACET PO PRZEJŚCIACH

Przez dwa tygodnie byliśmy w grupie sami. Tylko ja i on. Dorosły mężczyzna z kraju, w którym przez ostatnie lata wydarzyło się dużo złego. On i jego najbliżsi musieli uciekać, szukać spokoju w Europie. Znaleźli. Fantastycznie było nam razem. Był bystry i dobrze wykształcony. Kłóciliśmy się na zajęciach półżartem, doprowadzając wzajemnie do szału, a nauczycieli do śmiechu. Zadawał miliony pytań i miał dokładnie przeciwne zdanie na każdy temat niż ja. Różnice kulturowe wychodziły na każdym kroku, ale zachwycał mnie sposób, w jaki opowiadał o swojej żonie i prześlicznych dzieciach. Odpowiedzialny facet z ogromnymi pokładami miłości i zrozumienia dla swoich czterech kobiet. Miałam mu wysłać zdjęcia, ale nie wzięłam kontaktu. Miał wrócić za dwa lub trzy tygodnie, ale nie wrócił. Szkoda. Jego pogodna twarz zostanie na zawsze w mojej pamięci.

TA, KTÓRA ODNALAZŁA DROGĘ

Przyjechała na Maltę szukać siebie. Piękna południowa uroda i kręcone włosy, które (ku mojej rozpaczy) z uporem prostowała. Każdy dzień zaczynała od herbatników maczanych w herbacie, którą parzyła w miseczce, nigdy w kubku. Chciała tam zostać i znaleźć pracę. Zdeterminowana i ambitna. Codziennie po zajęciach roznosiła CV, chodziła na rozmowy kwalfikacyjne i z każdej wracała coraz bardziej przybita. W ostatnim tygodniu połykała łzy razem z herbatą, udając, że się trzyma. “I’m a loser” – powiedziała cicho, gdy siedziałyśmy w kawiarni. Wybuchnęła płaczem, a ja wiedziałam co czuje, bo byłam w tej samej sytuacji. Wróciła do domu, kupiła bilet do Portugalii, spakowała plecak i ruszyła do Santiago de Compostela. “I was thinking about you during Camino, you must try this kind of experience. Just think about it” – napisała wczoraj, nie wiedząc nawet, od jak dawna mam to gdzieś w tyle głowy.

Tak było. Czytam to teraz i myślę sobie, że dużo relacji z podróży to same roześmiane twarze i pasmo niekończącego się szczęścia. Nie wiem ile w tym prawdy, ale moja Malta to były chwile dobre i złe. Momenty zwątpienia, zawiedzione nadzieje i pozytywne niespodzianki, ważne spotkania i wspomnienia, które nigdy mnie nie opuszczą. Płakałam częściej niż kiedykolwiek wcześniej i śmiałam się więcej niż kiedykolwiek później. Ludzie, których poznałam są najważniejszym elementem tej historii, nauczyli mnie dużo o świecie i o mnie samej. Poza tymi opisanymi powyżej, mogłabym mówić jeszcze długo o innych, a każdy wniósł w moje życie coś nowego. Byłam tam szczęśliwa, a szczęście niejedno ma imię.