Sycylia – Park Archeologiczny w Selinunte

Podróż na Sycylię nie była prywatna, a służbowa. Spędzałam na wyspie czas z pracownikami innych biur podróży. Spaliśmy w różnych hotelach położonych w różnych częściach wyspy. Na pierwszy ogień poszło zachodnie wybrzeże Sycylii i miejscowość Selinunte. Mieliśmy tam spędzić 1.5 dnia, co nie wzbudziło mojego zachwytu.

Nie należę do osób, które potrafią usiąść i siedzieć. Muszę chodzić, szukać, odkrywać. OK, usiąść też lubię, ale w przerwie chodzenia. A tu nagle utknęłam w małej wsi z 2 hotelami. Rozpakowałam walizkę i lekko naburmuszona poszłam obejrzeć plażę. Większość uczestników wyjazdu poszła się opalać, ale ja na słońcu leżeć nie mogę. Nie miałam pomysłu co mam ze sobą zrobić przez najbliższe 5h. Nie było nawet gdzie iść na spacer – dookoła nie było po prostu nic, poza kilkoma krzakami. Spytałam naszego opiekuna czy w okolicy można coś zobaczyć, ale nie dostałam jasnej odpowiedzi.

Wyciągnęłam z plecaka papierowy przewodnik, usiadłam nad wodą i zaczęłam czytać. Szybko okazało się, że dzień nie jest jeszcze stracony! Selinunte było starożytnym greckim miastem. Na jego obrzeżach znajdują się udostępnione do zwiedzania ruiny Z pięciu świątyń odbudowana została jedynie Świątynia Hery. Przy okazji dowiedziałam się, że Slinunte wzięło swoją nazwę od… dzikiej pietruszki (z gr. “sélinon”), którą wciąż można tam spotkać.

Ten największy park archeologiczny w Europie znajdował się dokładnie godzinę piechotą od hotelu w którym nas zakwaterowano. Nie myśląc długo przebrałam się i ruszyłam w drogę. Spacer przez uśpione popołudniową sjestą Selinunte był przyjemny pomimo palącego słońca. Jedynym minusem był brak jakiegokolwiek sklepu w którym można by było kupić butelkę wody. Gdy dotarłam na miejsce, stanęłam jak wryta.

Starożytne miasto było duże i majestatyczne. Do dziś teren zwiedzania jest tak ogromny, że nie miałam szansy zobaczyć całości. Bilet wstępu kosztował ok. 5€, dodatkowo można było wykupić przejażdżkę meleksem między świątyniami (na szczęście mieli też zimną wodę z lodówki!).

Postanowiłam nie śpieszyć się, pospacerować wśród ruin, obserwować naturę. Spotkałam kilkanaście jaszczurek, koty wylegujące się na słońcu i ogromne, barwne motyle. Do dawnego akropolu wiedzie długa i kręta droga. Nie mam pojęcia ile bym szła piechotą, ale nawet nie podjęłam wyzwania, bo o 18.00 musiałam być w hotelu na obowiązkowej prezentacji. Urzekły mnie te starsze panie, opalające się spokojnie i gawędzące w nieznanym mi języku. W połączeniu z  upałem i ciszą dookoła był to nieco surrealistyczny obrazek.

Wracałam też spacerem, rozkoszując się chwilą. Słońce świeciło jak szalone, powietrze było ciężkie od zapachu wiosennych kwiatów. Pył z kiepskiej drogi zawirował mi przed nosem, kiedy minął mnie stary, czerwony skuter. Kilka domów, sklepów i restauracji budzących się do życia po przerwie, brak turystów, kilku miejscowych uśmiechających się do mnie serdecznie i szczerze.

Moje pierwsze popołudnie na Sycylii. Zapowiadało się źle, ale było początkiem jednego z najpiękniejszych podróżniczych tygodni mojego życia. Wyspa mnie oczarowała. Zakochałam się w jej nieprawdopodobnym spokoju, dźwiękach, zapachach. W tym, że czas w końcu zwolnił. W kolorach wyspy, powiewach wiatru i opowiadanych nam historiach o codziennym życiu, problemach Sycylijczyków.