Słowo wstępu
Ten blog powstał 3 lata temu z miłości do Portugalii. Chciałam uchwycić ulotne momenty, zachować wspomnienia z portugalskich wojaży. Niestety w wyniku błędu serwera w 2017 roku straciłam większość wpisów z pierwszych lat jego istnienia. Postanowiłam nie przywracać ich na siłę. Wspominam o tym, bo jeśli zaczniesz czytać wpisy od końca, możesz mieć wrażenie, że czegoś w nich brakuje. Nie bądź zaskoczona jeśli z treści wynika, że już o czymś pisałam, a jednak tego nie ma. Było – zniknęło – trzeba żyć dalej.
Każdy, kto czasami tutaj zagląda wie, jak bardzo kocham Portugalię, a w szczególności Lizbonę. Pisałam o tym wiele razy, ale samego miasta nie pokazywałam zbyt często. Jest w tym coś egoistycznego – chciałabym lizbońskie wspomnienia zamknąć w sercu na klucz. Tak, żeby były wyłącznie moje. To miasto jest dla mnie bardzo osobiste. Wręcz intymne. Jest w nim coś, co działa na moją duszę w wyjątkowy sposób. Coś, co mnie wycisza. Czemu właśnie Lizbona? Ta cicha stolica na krańcu Europy, w pomijanym przez wielu kraju? Chciałabym dziś Ci powiedzieć za czym właściwie tęsknię. Zapraszam Cię we wspólną podróż!
Tęsknię za wzgórzami, stromymi schodami i rdzawymi dachami starych budynków.
Tęsknię za szybką, poranną kawą wypijaną na stojąco przy szklanej ladzie.
Za jej kojącym zapachem i cynamonowym smakiem gorącej budyniowej babeczki.
Tęsknię za grillowaną rybą – najchętniej peixe de espada preto z prostą sałatką ze świeżych warzyw.
Za przystawkami – oliwkami i lokalnym serem, świeżym pieczywem maczanym w pachnącej oliwie.
Za kieliszkiem schłodzonego vinho da casa serwowanego do obiadu. Vinho bianco lub vinho verde.
Tęsknię za widokiem starych samochodów, które przywołują na myśl filmy z dawnych lat.
Tęsknię za kolorowymi płytkami na ścianach domów. Prostymi i tworzącymi wymyślne wzory.
Tęsknię za tramwajem 28. Za żółtymi kasownikami i ostrą jazdą w górę i w dół.
Za jego miarowym stukotem i wiatrem, który wpada do środka przez otwarte okna.
Tęsknię za praniem suszącym się na zewnątrz bez poczucia wstydu.
Tęsknię za niespodziankami, jakie przynoszą spacery po Alfamie czy Bairro Alto.
Tęsknię za spokojnymi dźwiękami fado i portugalskiej gitary w ciepłe letnie wieczory.
Tęsknię za Praça de Espanha, skąd odjeżdża autobus do Costa da Caparica.
Na długą i piękną plażę, na której obserwuję fale, mewy i surferów. Odpoczywam.
Tęsknię za wielkimi muszlami wyrzuconymi na brzeg, za nieregularną fakturą piasku.
Tęsknię za pociągiem do Cascais, widokami za oknem, słuchaniem rozmów pasażerów.
Za latarnią morską, kolorowymi pawiami w parku i długą promenadą wzdłuż wody.
Tęsknię za mostami. Za rzeką Tag i jej melancholijnym szumem. Za zachodami słońca.
Tęsknię za Lizboną każdego dnia. Kiedyś napisałam, że gdyby ktoś zaproponował mi, że zobaczę cały świat, pod warunkiem, że nie wrócę już nigdy do tego miasta to bym odmówiła. Bez żalu. Byłam tam wiele razy, ale wciąż mi mało. Jeśli znasz Lizbonę chociaż trochę, na pewno mnie rozumiesz. Powiesz mi za czym Ty tęsknisz?
29 komentarzy
Och jak się rozmarzyłam… Byłam w Portugalii chyba już 10 razy i zawsze tęsknię. Lizbonę uwielbiam, mogę włóczyć się godzinami i nie czuję zmęczenia. Może jeszcze kiedys uda mi się tam polecieć. Może….
Pozdrawiam wszystkich fanów Portugalii
Małgosia
oj tak, tęsknie dokładnie za tym samym… Jedyne miejsce poza Polską, gdzie czuję się u siebie. Tak po prostu. Lizbona przygarnia każdego, od wieków. Mieszkałam tam rok i miasto nie zmęczyło mnie ani troszkę, choć nie lubię miast. Ale Lizbona jest inna. I chyba nikt, kto nie był, nie zrozumie.
Lili
Rzeczywiście, Lizbona to wspaniałe miejsce. Wracam tam jak tylko mam taką możliwość. Przyrzekłem sobie, że to jest miejsce dla mnie na 50+ (50 lat oczywiście 🙂
dziekuję i życzę cudownej podróży do Lizbony pewnego dnia 🙂
Łatwo zrozumieć tęsknotę do Lisbony Portugalii czytając twoje słowa, Co mam powiedzieć ja? 45 letni dziad co tylko obejrzał Lisbon Story? co na pamieć zna utwory Madredeusa? ze zdjęć google widzi Lizbonę pewnie tą? co chce zobaczyć zrobiłem masę zdjęć Warszawy i trochę Polski i wiem że Lizbona na mnie czeka opuszczając ją też na zawsze utkwi mi w pamięci ale i w kadrze , Pozdrawiam
Dzięki za miłe słowa! 🙂 Ja na Kubie niestety nie byłam, ale bardzo bym chciała. W Portugalii byłam wiele razy, co niestety w jakiś sposób zablokowało poznawanie nowych miejsc, ale wierzę, że wszystko przede mną. Zapraszam częściej, to na pewno nie koniec opowieści z Portugalii 🙂
Wczoraj właśnie zatęskniłam za Lizboną i szukałam pięknych zdjęć, ciekawych opowieści, szukałam czegoś bardzo klimatycznego… i znalazłam na Twoim blogu. Bardzo się rozmarzyłam czytając Twoje zapiski. Ja w Portugalii byłam w 2006 z wycieczką objazdową, a potem był 7-dniowy pobyt. Na pobyt wybrałam miejscowość Estoril – 30 min kolejką do Lizbony. I to był super wybór. 3 razy "wpadałam" na cały dzień do Lizbony, musiałam sama dokładnie "przejrzeć" wszystkie zakątki, na które miałam ochotę, przejechać się tramwajem, powchłaniać atmosferę tego miasta, nacieszyć oko i ucho. Teraz tęsknię za Lizboną i chętnie choć na wydłużony weekend bym wpadła. Zobaczymy, może się uda.
W ub. roku zrealizowałam swoje wielkie marzenie – byłam na Kubie. Polecam gorąco :)))
też uwielbiam Lizbonę i Portugalię, zamieściłaś dokładnie to co w Portugalii lubię. Zwłaszcza psy wszechobecne 🙂
pozdrawiam
Betelgeze – dziękuję! Jak coś dyktuje serce a nie rozum, to palce same już wiedzą w jakie literki na klawiaturze uderzać… 🙂
To jedno z najpiękniejszych ‘wyznań’ dlaczego…. Chyba lepiej nie można ubrać w słowa miejsca, które się kocha i do którego się nieustannie tęskni!
Elvira, thank You very much for all the kind words that You wrote! Yeah, I love Lisbon… as You can see 🙂
Ciao Ajka……You are really a great Talent; you are a real fantastic fotoreporter….GORGEOUS and I can notize your BIG LOVE for Portugal; or better: Lisboa….!!!
Fantastic Fotostory, real Art-work!!!!
(oh, I love your new pic on the sidebar!!!!!!)
ciao ciao and always a lot of thanks for your lovely comments; I do appreciate them very much!!
ciao ciao elvira
Hej, hej nominowalam Cie do nagrody , mam nadzieje, ze zechcesz sie w to pobawic …Odbierz ja ode mnie. Sciskam- Agnieszka
Zabierzcie i mnie 😀
Dla tych i kilku dodatkowych planuje przyszloroczne wakacje w portugali. znowu. Tym razem zabieramy moich rodzicow 🙂
Portugalia, Lizbona – ciągle w moich marzeniach, prawie na wyciągniecie ręki, lecz nadal dosięgnąć nie mogę.
Miło, ze choć u Ciebie można przycupnąć i jak przez szybę sklepu z cukierkami popatrzeć na to co podsyca pragnienia
JK – cóż, nie będę się chwalić kto Cię tam zabrał za pierwszym, drugim i trzecim razem :))
Ag – też mam nadzieję, ale z tymi bateriami to tak nie działa, bo po każdym powrocie jest mi gorzej niż poprzednio..
wkraj – dziękuję!
Wildrose – ostatnio w Voyage był świetny artykuł o Neapolu, z zupełnnie innego, kulinarnego punktu widzenia. Super.
Doskonale Cie rozumiem, u mnie w sercu tkwi Neapol i Rzym – i choc ten pierwszy nie wszystkim sie podoba to ja jestem zakochana, no a Rzym bo piekny i doskonaly oba miasta sa dla mnie tym samym co dla Ciebie Lizbona.
Piekne zdjecia i piekny wpis 🙂
Nie byłem, ale rozumiem. Chyba każdy ma takie swoje miejsce, do którego często wraca, a bardzo niechętnie opuszcza.
Gratulacje za 200 postów. To już może być ciekawy materiał na książkę.
Pozdrawiam i życzę kolejnych ciekawych postów.
Mam nadzieje, ze niebawem tam znow pojedziesaz i ful naladujesz baterie!!!! Gratuluje 200 posta!!!Wszystkiego najlepszego!!!
p.s. Nigdy nie bylam w Lisbonie…
Muszę przyznać ,że też tęsnknię za Lizboną i plażą Costa da Caparica… Gdy 2 tyg temu na jednym z kursów na UO prowadzący warsztaty zapytał o najszczęśliwszy okres w życiu, ewentualnie zdarzenie , od razu wiedziałam co powiedzieć – 1 wizyta w Lizbonie oraz na plaży Costa da Caparica , a gdy już wracałam do domu -myślałam – wrócić tu jeszcze raz . Wróciłam jeszcze dwukrotnie i jeszcze mi mało:))))))…
JK
Ja Ci wierzę!
Jakoś wiedziałam, że dwusetny wpis będzie o Lizbonie 🙂
I wszędzie będzie COŚ 🙂
Bo Lizbona jest taka …ludzka. Nie sposób tam poczuć się zagubionym czy przytłoczonym. Słusznie Markiz Pombal ma tam swój pomnik, bo genialnie to miasto wymyślił. Lubię stanąć przed Łukiem na Praça do Comércio i mieć przed sobą ten wybór: prosto? A może w lewo i w górę? Albo w prawo i w górę? Dokąd by nie pójść, wszędzie trafisz 🙂
Pozdrawiam
Piotr
Już notuję w kalendarzu 🙂
Lizbona potrafi zaczarować, prawda? 🙂
Zapraszam 19go sierpnia w sercu Warszawy na Artystyczną Luzomanię.
Szczegóły za jakiś czas pojawią się na fejsbukowej Luzomanii i nie tylko …
wierze Ci. Nie byłam, ale bardzo bym chciała, zwlaszcza w jakism spokojniejszym turystycznie okresie, pieknie pokazalas i opisalas – ja tez juz tesknie…….
Przeurocze… Byłam w Lizbonie raz i wspaniale było powrócić na chwilę do tego. Jestem zakochana w Lizbonie i Portugalii, marzę o ponownym wybraniu się tam.
Ech, co ja Ci tu będę pisać…
Tego się nie da wyjaśnić, żeby to zrozumieć, trzeba tam pojechać i poczuć.