Lizbona praktycznie – jak zorganizować wyjazd?

Na początku moich portugalskich podróży, po niebie śmigały linie Centralwings i za 600zł latałam do Lizbony bez przesiadek. Potem pojawił się TAP PORTUGAL z połączeniem rejsowym. Bilety kosztują od 800zł wzwyż za 1os. w dwie strony. Trzeba pamiętać, że jest to popularny kierunek pielgrzymkowy, latają więc grupy, przez co jest duże  obłożenie i brak super tanich biletów. Od wiosny 2015 loty z Warszawy uruchomił Ryanair a zaraz po nim Wizz Air. Możliwe są też loty z przesiadką liniami rejsowymi (latałam m.in AirFrance i Lufthansa) lub składaki  z low costów przez jedno z europejskich miast, na osobnych biletach (np. przez Stansted, Beauvais).

Jadąc na własną rękę zawsze wykupuję dobre ubezpieczenie. Dlaczego? W kwestii bezpieczeństwa – byłam w Lizbonie wiele razy, także sama i nigdy nie spotkała mnie tam żadna nieprzyjemna sytuacja, ale raczej  nie włóczę się nocą po okolicach portu czy metra Martim Moniz z aparatem pod pachą. Wieczorami dużo czasu spędzałam w Bairro Alto, w Alfamie jedynie na głównych ulicach, raczej bez błądzenia w wąskich uliczkach. Mówi się, że niezbyt bezpieczne są też okolice metra Intendente i Mouraria, że dużo tam bezdomnych. Ja wielu bezdomnych widziałam w centrum, na Avenida da Liberdade, ale żaden z nich nikogo nie zaczepiał. Wg mnie Lizbona jest tak samo bezpieczna/niebezpieczna jak każde inne miasto, trzeba używać głowy i pilnować swoich rzeczy, szczególnie dokumentów i portfela w miejscach turystycznych (np. w czasie przejażdżki tramwajem 28). Z drugiej strony, za dnia moja mama zgubiła portfel (wypadł jej z plecaka) i dość biednie wyglądający chłopak biegł za nami po schodach, żeby go oddać, a przecież mógł zabrać. Nie ma wiec żadnej reguły. Ogólnie, myślę, że jak wszędzie – trzeba po prostu zachować zdrowy rozsądek.

Lotnisko w Lizbonie położone jest praktycznie w samym mieście, więc dojazd do centrum nie jest problemem. nie zajmuje dużo czasu. Jeździ tam zarówno AEROBUS kosztujący 3.5 EUR/1os, jak też taksówki (od 10E UR do centrum, w zależności od pory dnia i korków), kilka autobusów miejskich, a także od 2013r. czerwona linia metra, co jest zarówno najszybszym jak i najtańszym rozwiązaniem (o ile nie ma strajku, jak w czasie mojej wizyty). 1 przejazd komunikacją miejską to koszt ok. 1,40 EUR, można też na stacji metra kupić i doładować kartę viva viagem, by zapłacić za przejazd 1.25 EUR. W Lizbonie będzie korzystać głównie z metra (śpiąc dalej od centrum wybierzcie lokalizację blisko jednej z jego stacji), tramwaju 28, “wind miejskich” (elevadores) oraz tramwaju /  autobusu, by dojechać do Belém, dlatego warto mieć kartę. Można nią również płacić za pociąg np. do Cascais – wg aktualnych stawek zostanie ściągnięta kwota. Dużo jeżdżąc, można za 6 EUR kupić bilet dobowy, ale nie wiem czy na nim nie dojedziecie do Sintry, Estoril czy Cascais. Jadąc do Lizbony trzeba po prostu spokojnie przeliczyć co się opłaci, ja dobowych nie kupuję nigdy, ale  też trzeba przyznać, że jeżdżę komunikacją tak mało jak to tylko możliwe, bo bardzo lubię chodzić. Pełen cennik komunikacji miejskiej (aktualny!) i inne porady znajdziecie na portalu infolizbona.pl.

Lizbona oferuje zakwaterowanie dla każdego, niezależnie od wymagań. Od eleganckich hoteli dużych sieci, przez klimatyczne hotele butikowe, po skromne / tanie pensjonaty. Jak znaleźć droższe wie każdy, skupię się zatem na tych tańszych. Zwykle korzystam z usług tzw. pensões. To małe pensjonaty, często w centrum miasta, usytuowane na górnych pietrach kamienic. Bez wind i zwykle ze stromymi schodami, których jest dużo – ważne dla osób z ograniczoną sprawnością ruchową. Wyposażone są podstawowo, część jest z łazienką na korytarzu, zazwyczaj wspólną dla 3-4 pokoi, niektóre mają własne, małe łazienki. Jest to propozycja dla osób, które przychodzą tam jedynie spać, ale za to ceny są przystępne, np. pokój 2-osobowy z łazienką poza sezonem (np. w kwietniu czy październiku) kosztuje od 35 EUR w centrum, a np. w okolicach metra Anjos od 25 EUR/2os. Pokoje ze wspólną łazienką bywają tańsze, a wielu z tych obiektów nie znajdziecie na stronach pośredników, więc warto skorzystać z wykazu pensões em Lisboa.  Ja miałam okazję spać w kilku pensjonatach i wg mnie większość oferuje podobny standard. Ważna jest lokalizacja. Jeśli w planach macie nocną zabawę to polecam spanie w Bairro Alto (tu spałam kilka razy w Pensão Residencial Camões), gdyż praktycznie codziennie można tu korzystać z przebogatego wachlarza rozrywek i jest blisko nad Tag, do industrialnej części miasta, gdzie znajduje się wiele klubów i dyskotek. Jeśli chcecie mieszkać w centrum i nie biegać za dużo po wzgórzach to polecam bardzo miły pensjonat Pensão Prata, na Rua da Prata (ulica równoległa do Rua Augusta) – mają zarówno pokoje bez łazienki jak też z własną łazienką a ceny są w porządku. Jeśli jedziecie w kilka osób, to warto poszukać pokoi typu studio / apartamentów dla 2-4 osób, wtedy za 20 EUR za osobę można znaleźć przyjemny nocleg w Alfamie. Możliwości jest dużo, także sporo ofert pokoi i mieszkań pojawia się na www.airbnb.pl. Można też spać dalej od centrum, ale ja nie lubię, gdyż chcę mieć zawsze miasto w zasięgu spaceru.

Możliwości są tysiące i każdy znajdzie coś dla siebie. Zarówno miłośnicy McDonald’s, Pizzy Hut czy Starbucksa, jak też osoby, które chcą spróbować lokalnej kuchni. Złota zasada brzmi (wszędzie!) “Nie jedz w ścisłym centrum i tam, gdzie wciągają Cię eleganccy naganiacze”. Dlaczego? Bo nawet jeśli jedzenie będzie smaczne (chociaż doświadczenie mówi, że zwykle jest co najwyżej poprawne) to zapłacisz stawkę turystyczną = stanowczo za wysoką. Na szczególną uwagę zasługują małe lokale, które nazywają się tasca. Serwują tam świeże, smaczne jedzenie, głównie miejscowym. Zapuśćcie się w uliczki dzielnic Alfama, Mouraria czy Graça w porze lunchu (12-14), znajdziecie dużo miejsc, gdzie pachnie grillowaną rybą, ceny są przystępne, obsługa nie zna angielskiego, ale Was przyjmą z uśmiechem na ustach serwując to, co mają dziś najlepszego. W większości tych restauracyjek nawet pokazywano mi rybę przed grillowaniem, a dwa razy jak się złamałam na centrum, dostałam rybę z mrożonki, gumowatą i okropną. Jakie są ceny jedzenia w Lizbonie? W tasca zjecie dużo, smacznie i niedrogo. Porcja grillowanej ryby (np. peixe-espada czy robalo), do niej kilka gotowanych warzyw, trochę ryżu lub ziemniaki to koszt ok. 6-10 EUR/1os. Pamiętajcie, że w Portugalii na stoliku stawia się przystawki. Jeśli za nie nie podziękujecie, zostaną doliczone do rachunku (2-5 EUR/2os). Zwykle to świeży chleb, masło, pasta z sardynek, lokalny ser, marynowana marchewka, szynka dojrzewająca itp. Dla Portugalczyków to jest oczywistość, burzą się tylko turyści, ale fakt, że informacja nie jest zwykle widoczna i można się naciąć. Ja zwykle będąc w Portugalii nie umiem ich sobie odmówić, bo są pyszne (no i w efekcie ostatnio przez 7 dni przytyłam 3kg.. no cóż…YOLO! Jak mawiają… ;)). Na deser kawa. Zwykle rachunek nie przekracza 20-25 EUR/2os, są to naprawdę bardzo duże porcje. Jeszcze tańsza opcja to wizyty w pastelariach. Można do nich wpadać o każdej porze: rano na śniadanie i kawę, na drugie śniadanie będące kawą (a jak!) i pastel de nata, na lunch, a potem podwieczorek. Zjeść tam można tanio: porcja zupy 1.2 EUR, omlet z kilku jaj od 4.5 EUR, bifana (bułka z kotletem domowym) od 5 EUR. To taki slow fast food. W większości lokali można za kilka EUR zamówić prato do dia, czyli “danie dnia” albo pół porcji za mniejszą cenę. W Portugalii zamawiam głównie ryby, bo ciężko o nie w Warszawie, a stosunek jakości do ceny jest naprawdę dobry. Zajrzyjcie koniecznie do wpisów o kuchni portugalskiej oraz do wpisu “Gdzie jeść w Lizbonie“.

Najtańsze jest chodzenie po ulicy – nie kosztuje nic i naprawdę sprawia najwięcej przyjemności. Lizbona jest piękna. Spacery po Alfamie, górnym i dolnym mieście, po Parku Narodów czy promenadzie wzdłuż Tagu zajmą Wam dużo czasu. Do tego dochodzą punkty widokowe, a jest ich w mieście sporo, spacery po parkach. Na upartego zwiedzić Lizbonę można za darmo. Chcecie jednak zobaczyć więcej? Podaję moje subiektywne propozycje z cenami z 2013r.

Jest też kilka muzeów, które podobno są godne uwagi, ale jeszcze nie miałam okazji w nich być,
m.in. Museu de Marinha, Museu do Oriente, Centro de Arte Moderna, Museu Berardo.

 

OKOLICE LIZBONY – CO ZWIEDZAĆ? 

Pamiętajcie, że można wypożyczyć auto, koszt od 10EUR za dzień przy wczesnej rezerwacji, co ułatwi Wam dotarcie do wielu miejsc, także przy dłuższym pobycie bardziej odległych od Lizbony. Moi serdeczni znajomi bardzo często korzystają, więc rekomendują wypożyczalnię AtlasChoice.

Cascais i Estoril – najlepiej przejechać z Cais do Sodre pociągiem do Estoril, przejść spacerem promenadą nad Oceanem do Cascais i wrócić już z Cascais do Lizbony. Teraz, gdy są bilety na karcie, pogubiłam się w cenach, inaczej jest na pojedynczych, a inaczej przykładając kartę  viva viagem z opcją zapping (kodowanie nie biletu, a jakiejś kwoty na karcie z której schodzą środki). Przypuszczam, że koszt takiego przejazdu w dwie strony to ok. 6EUR/1os dorosła. Dodatkowo z Cascais można wyskoczyć na Cabo da Roca, czyli słynny przylądek za jakieś 5EUR w 2str/1osoba dorosła lub na plażę Guincho. Trzeba przeznaczyć na to cały dzień.

Sintra – można wybrać się na różne sposoby: pociągiem z dworca w Lizbonie, autobusem z Cascais czy na zorganizowaną wycieczkę. Najtaniej wyjdzie pociąg, ok. 6EUR/2os, do tego bilety wstępu do Castelo dos Mauros 6EUR/1os dorosła (są zniżki), Palácio Nacional da Pena 11EUR/1os dorosła (są zniżki). W Sintrze trzeba dojść na dość wysokie wzgórze na którym leżą zamek i pałac. Idzie się drogą w lesie, gdzie bywa zimno i mokro. Jeśli ktoś woli podjechać, można skorzystać z autobusu miejskiego lub turystycznego,  co będzie kosztowało kolejnych kilka euro. Tanio nie jest, ale naprawdę warto się tam wybrać. Więcej o Lizbona-Cabo de Roca-Sintra na własną rękę znajdziecie w serwisie infolizbona.pl.

Caparica –  cudowna plaża po drugiej stronie rzeki Tag. Dla osób, które chcą odpocząć, poleżeć na plaży, pospacerować. Plaża ma 15km, jest piaszczysta, panują na niej dobre warunki do uprawiania surfingu. W miejscowości są sklepy, restauracje i bary przy plaży. Autobusy 153 i 161 odjeżdżają z małego dworca autobusowego na Praça de Espanha, a bilet w dwie strony kosztuje 6.5EUR/1os można kupić u kierowcy. Podróż trwa 30min. Można też zrobić inaczej. Z Cais do Sodre przepłynąć promem do Cacilhas (viva viagem),następnie kupić bilet na autobus 101, podjechać w kilka minut do sanktuarium Cristo Rei, wrócić do Cacilhas i tam złapać autobus 124 w kierunku Caparica. Cenowo wyjdzie ciut drożej, ale jest szansa, aby zobaczyć coś więcej. Widok ze statuy na Lizbonę jest piękny.

Mój ulubiony temat. Za każdym razem wracam z Portugalii z walizką wypchaną po brzegi. Można kupić rzeczy, które są piękne i praktyczne jak np. ceramikę (kafle, podstawki pod garnki, talerze, dzbanki), produkty z korka (mam wrażenie, że robią z niego już wszystko),  produkty z wełny (skarpety, swetry) a także ręcznie haftowane serwety, obrusy, narzuty. Warto kupić wino (można na lotnisku, ceny nie są mocno zawyżone) – młode vinho verde, słodkiego muscatela albo nalewkę z wiśni ginja. Ja zawsze przywożę produkty spożywcze. Na większe zakupy jeżdżę zwykle raz, do supermarketu Continente, przy okazji wizyty w Parku Narodów (metro Oriente) – łączenie przyjemnego z pożytecznym 😉 Co kupuję? Przede wszystkim dżemy: figowy, figowy z orzechami, dyniowy i inne. Do tego moja ukochana herbata cynamonowo-jabłkowa, kawa Delta lub Nicola, owcze sery czy na prezent dojrzewające szynki lub kiełbasy chorizo. Kiedyś kupowałam też konserwy rybne, ale teraz nie ma to sensu, bo większość jest w ofercie Smaków Portugalii a ceny praktycznie się nie różnią. Mam też swoje ulubione ciasteczka w Minipreço. Żałuję, że nie mogę zabrać ze sobą rocznego zapasu ryb i świeżych pasteis de nata, ale co zrobić..

Z tym bywa różnie, kwadratowo i podłużnie 🙂 W miejscach turystycznych lub takich, gdzie  jest dużo młodych ludzi zazwyczaj nie ma problemu z porozumiewaniem się po angielsku. Schody zaczynają się w małych restauracjach, hostelach czy na dworcach – bardzo często pracownicy mówią tylko po portugalsku a czasem też po francusku. Schodząc z utartych szlaków warto mieć ze sobą słowniczek lub kartkę papieru ułatwiającą porozumiewanie się na migi. Najfajniej zamawia się jedzenie nie mogąc się porozumieć (nie zawsze będzie karta po angielsku, więc warto poczytać wcześniej o nazwach ryb i różnych dań). Ja rozumiem po portugalsku, ale nie mówię więcej niż dowiedzenie się o cenę czy zamówienie taksówki na wybraną godzinę. Trochę brak znajomości języków przeszkadza mi w pensjonatach gdzie sypiam (jak dotąd mogę strzelić, że tylko 25% pracowników mówiło po angielsku), ale nie miałam większych problemów, przy wysiłku dwóch stron zawsze udawało się nam dogadać 🙂

Zawsze, chociaż ja odradzam okres wakacyjny – są wtedy mega upały a takie lato w mieście to niezła szkoła życia. Byłam kiedyś 2 tygodnie w sierpniu i naprawdę padałam na ulicy po kilku godzinach chodzenia. Byłam w Lizbonie o każdej porze roku – zimą może padać i są duże różnice temperatur (w dzień bywa 18*C a nad ranem 2*C), wiosną padało często, ale pogoda była zmienna – raz w kwietniu musiałam kupować spódnice i bluzki bez rękawa, bo było 26*C. W maju i czerwcu zazwyczaj było już bardzo ciepło i słonecznie, latem upał, a potem od drugiej połowy września do końca października pogoda idealna na zwiedzanie. Jedno co mogę Wam obiecać – o żadnej porze roku nie będziecie się w Lizbonie nudzić!